آمار
| تعداد نشریات | 6 |
| تعداد شمارهها | 121 |
| تعداد مقالات | 1,448 |
| تعداد مشاهده مقاله | 1,555,680 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,459,767 |
تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر سطوح پلاسمایی آسپروسین، مقاومت به انسولین و برخی شاخصهای ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق | ||
| مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 09 فروردین 1404 اصل مقاله (788.32 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC 4.0) license I Open Access I | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22049/jahssp.2025.30196.1707 | ||
| نویسندگان | ||
| مهدی مقرنسی* 1؛ رضوانه گلدوی2؛ شیلا نایبی فر3؛ کریم دهقانی2 | ||
| 1استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بیرجند | ||
| 2گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 889-14665 تهران، ایران | ||
| 3دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران | ||
| چکیده | ||
| هدف: آسپروسین یک هورمون پپتیدی جدید شناخته شده است که محصول پروتئولیز پروتئینی به نام پروفیبریلین است. در این پژوهش به تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر سطوح پلاسمایی آسپروسین، مقاومت به انسولین و برخی شاخصهای ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق می پردازیم. روش پژوهش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی بود که به صورت هدفمند 45 نفر انتخاب و به طور تصادفی ساده به سه گروه 15 نفری تمرین تناوبی شدید، تداومی با شدت متوسط و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی به ترتیب (تناوبیشدید و تداومی با شدت متوسط) شامل چهار و 30 دقیقه دویدن، با شدت60-45 و 95-85 درصد ضربان قلب بیشینه بود. اولین جلسه تمرین به ترتیب با 45 و 85 درصد ضربان قلب بیشینه انجام شد و به تدریج هر هفته پنج درصد به شدت تمرین افزوده شد و به ترتیب پس از رسیدن به شدت 60 و 90درصد ضربان قلب تا پایان برنامه تمرینی حفظ شد. خونگیری پس از 12 ساعت ناشتایی در دو مرحله پیش و پس آزمون انجام و متغیرهای پژوهش اندازهگیری شد. برای طبیعی بودن توزیع دادهها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای تغییرات درون و بین گروهی از آزمون t وابسته و کوواریانس در سطح معنیداری05/0≤ p استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد تمامی شاخصهای مورد بررسی در این مطالعه، بین دو گروه تمرینی با گروه کنترل تفاوت معنیداری داشت (05/0>p). همچنین در تغییرات غلظت آسپروسین، بین دو گروه تناوبی شدید و تداومی متوسط نیز تفاوت معنیداری مشاهده شد (05/0>p). در مقایسه درون گروهی، مقادیر پلاسمایی آسپروسین، وزن بدن، شاخص توده بدنی، درصد چربی و مقاومت به انسولین در هر دو گروه تمرین در مرحله پس آزمون در مقایسه با قبل از تمرین کاهش معنیداری یافت (05/0>p). نتیجهگیری: لذا با توجه به کاهش آسپروسین، مقاومت به انسولین و برخی شاخصهای ترکیب بدنی، پیشنهاد میشود افراد دارای اضافه وزن و چاق جهت پیشگیری از بروز بیماریهای مرتبط با چاقی از شیوههای تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط استفاده کنند، اگرچه تمرین تناوبی شدید موثرتر بود. | ||
| کلیدواژهها | ||
| آسپروسین؛ تمرین تناوبی شدید؛ تمرین تداومی با شدت متوسط؛ مقاومت به انسولین | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 421 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 238 |
||