آمار
| تعداد نشریات | 5 |
| تعداد شماره‌ها | 116 |
| تعداد مقالات | 1,347 |
| تعداد مشاهده مقاله | 1,346,216 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,287,837 |
تأثیر تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل Q10 محلول در آب بر مقدار بیان BDNF بافت مغز، چگالی نرونهای دوپامینرژیک جسم سیاه و هماهنگی حرکتی موش‌های مدل پارکینسون | ||
| مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 24 خرداد 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC 4.0) license I Open Access I | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22049/jahssp.2025.30419.1727 | ||
| نویسندگان | ||
| فرزاد زهساز* 1؛ زهرا اسماعیلی2؛ رقیه پوزش جدیدی3؛ مهری قهرمانی درشگی3 | ||
| 1دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران | ||
| 2دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران. | ||
| 3استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران. | ||
| چکیده | ||
| هدف تعیین تأثیر تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل Q10 محلول در آب بر چگالی نرونهای دوپامینرژیک جسم سیاه، بیان BDNF بافت مغز و هماهنگی حرکتی موش‌های مدل پارکینسون (PD) بود. روش پژوهش: 40 سر موش نر ویستار به طور تصادفی در پنج گروه شامل شم (کنترل سالم)، PD، PD-تمرین هوازی، PD-Q10 و PD-مداخله‌ی توأم تقسیم شدند. القای PD پس از تزریق مغزی 6-OHDA با تست آپومورفین تأیید شد. تمرین هوازی چهار هفته با سرعت 15 متر در دقیقه/پنج جلسه در هفته و دو بار در هر روز و هر بار به مدت 15 دقیقه (با فاصله‌ی یک ساعت) بر روی تردمیل حیوانی انجام شد. روزانه 200 میلی گرم بر هر کیلوگرم وزن بدن Q10 محلول در دو سی سی آب معمولی یا سالین (به عنوان vehicle) به حیوانات خورانده شد. هماهنگی حرکتی با تست روتارود، تعداد نرونهای سالم و نسبت نرونهای TH+ جسم سیاه با بررسی‌های هیستولوژی و ایمنوهیستولوژی و مقدار بیان BDNF بافتی به روش الایزا تعیین شدند و داده‌ها با آزمون ANOVA و تی همبسته مقایسه شدند. یافته‌ها: هماهنگی حرکتی در همه گروه‌های PD کمتر از گروه شم شد که در گروه توأم، بیشتر از گروه‌های PD و Q10 بود. تعداد نرونهای سالم جسم سیاه در همه گروه‌های مورد مداخله علیرغم بیشتر بودن نسبت به گروه PD، هنوز کمتر از گروه شم بود که البته در دو گروه مصرف کننده‌ی Q10، بیش‌ترین مقدار مشاهده شد. نسبت سلول‌های TH+ جسم سیاه هم الگوی مشابهی با تعداد سلول‌های سالم داشت که البته تنها در گروه توأم، نسبت به گروه تمرین هوازی مزیت مشاهده شد. بیان پروتئین BDNF بافتی اگرچه در همه گروه‌های مورد مداخله بیشتر از گروه PD بود، اما در بین گروه ها مزیتی وجود نداشت. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بیماری پارکینسون؛ تمرین هوازی؛ BDNF؛ Q10 | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3 |
||