آمار
| تعداد نشریات | 5 |
| تعداد شماره‌ها | 116 |
| تعداد مقالات | 1,358 |
| تعداد مشاهده مقاله | 1,363,885 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,318,609 |
اثر تمرین هوازی متعاقب تحریک الکتریکی با فوت شوک بر بیان هپاتوکین‌های Fetuin-A و FGF21 بافت کبد موش‌های صحرایی چاق با محدودیت کالری | ||
| مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 تیر 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under (CC BY-NC 4.0) license I Open Access I | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22049/jahssp.2025.30646.1753 | ||
| نویسندگان | ||
| معصومه ذوالفقاری1؛ محمد ملکی پویا* 2؛ مهدی مرادی2 | ||
| 1گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران. | ||
| 2گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران | ||
| چکیده | ||
| هدف: چاقی با بروز بیماری کبد چرب غیر الکل، که شامل تجمع چربی در کبد می‌باشد مرتبط است و می‌تواند به التهاب و فیبروز کبدی منجر شود. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اثر تمرین هوازی متعاقب تحریک الکتریکی با فوت شوک بر بیان هپاتوکین‌هایFet-A و FGF21 بافت کبد موش‌های صحرایی چاق با محدودیت کالری بود. روش پژوهش: در این مطالعۀ تجربی کنترل شده با گروه شاهد 35 سر موش صحرایی نر ویستار (8 هفته‌ای با وزن 19±200 گرم) پس القا چاقی و افزایش وزن به‌طور تصادفی به 5 گروه 7تایی کنترل، چاق روزه‌دار، روزه‌دار-تمرین استقامتی، روزه‌دار-تحریک الکتریکی و روزه‌دار-تمرین استقامتی-تحریک الکتریکی تقسیم شدند. گروه‌های مداخله برای یک دوره 4 هفته‌ای تحت فعالیت ورزشی استقامتی (با سرعت 10 تا 20 متر/دقیقه و مدت 20 تا 40 دقیقه)، تحریک الکتریکی (دستگاه فوت شوک برای 5/0 میلی آمپر و 20دقیقه) و روزه‌داری (8 به 16 ساعت) قرار گرفتند. پس از تمرین و بی‌هوشی، نمونه‌بردای از بافت مغز صورت گرفت و پس از انجام فرایندهای ملکولی بیان ژن‌ها با استفاده از دستگاه Real time-PCR اندازه‌گیری شد. برای آنالیز داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس دو‌طرفه در سطح معنیداری 05/0>p و نرم‌افزار گراف‌پد استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد تمرین استقامتی منجر به افزایش معنی‌دار بیان ژن‌های Fet-A و کاهش معنی‌دار FGF21 در موش‌های صحرایی چاق روزه‌دار نسبت به گروه کنترل شد (0001/0=P). همچنین تمرین استقامتی به همراه تحریکی نیز موجب افزایش و کاهش معنیداری در مقادیر ژن‌های Fet-A و FGF21 شد (0001/0=P). از طرفی نیز تحریک الکتریکی در هر دو ژن افزایش معنیداری نسبت به گروه کنترل نشان داد (0001/0=P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین استقامتی و تحریک الکتریکی در حین روزه‌داری با تنظیم هپاتوکین‌های مطالعه شده در پژوهش فوق منجر به کاهش آسیب‌های کبدی ناشی از چاقی و سلامت جسمی می‌شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| چاقی؛ روزه‌داری؛ تمرین استقامتی؛ تحریک الکتریکی؛ هپاتوکینها | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 10 |
||